March 21, 2018
REŽIRA SE VERZIJA ZAROBLJAVANJA GENERALA MIHAILOVIĆA
Ovih dana putem facebook mreže šire se navodno novootkriveni detalji o zarobljavanju generala Mihailovića. Vest o nekakvom dokumentu američke tajne službe, o kojoj su već pisali švajcarski i neki američki mediji, pronašla je slovenačka „Nova 24 TV“ (?) i nije ništa drugo do malo prepakovana verzija zarobljavanja generala Mihailovića avio desantom, koju je 16. avgusta 1946. objavio lokalni švajcarski list Žurnal D` Iverdon, na osnovu navodnog pisma navodnog svedoka događaja majora Miloša Markovića.
Savremenaistorija je o toj verziji objavila više članaka, koji su pokazali svu nelogičnost i manjkavost verzije koju već duže vreme pokušava da ozvaniči publicista i novinar Miloslav Samardžić. Jedan od tih članaka pod naslovom “Zarobljavanje generala Mihailovića – mašta radi svašta” objavili smo 4. septembra 2017. (http://savremenaistorija.com/), drugi nešto ranije 29. januara 2017. pod naslovom “Miloš Marković nije mogao biti autor pisma” (http://savremenaistorija.com/?paged=3) upravo u cilju objašnjenja apsurdnosti ove verzije. Iz tog razloga preneli smo i tekst istoričara dr Bojana Dimitrijevića “Nikola Kalabić između Čiče i Krcuna”, objavljen 28. juna 2017. (http://savremenaistorija.com/) želeći da reagujemo na kvazi teorije o ovom događaju.
I uspeli smo da dokažemo da major Marković nije mogao biti svedok događaja pa ni autor pomenutog pisma (što sada bez trunke samokritike prihvata i Samardžić ), da ukažemo na niz nelogičnosti u toj vesti koju je na Zapad najverovatnije proturila Uprava za državnu bezbednost:
“UDB je više vodila računa da pismo bude objavljeno, kako bi dospjelo u javnost, nego što je vodila računa o njegovom sadržaju, u kome je opisan ovaj nevjerovatan događaja. Autoru ili autorima bilo je izgleda jedino važno da se u pismu ne pominje ime njihovog saradnika, uz čiju pomoć se i domogla Mihailovića.” (http://savremenaistorija.com/?paged=3)
E zato je trebao “pronađeni dokument” koji su navodno “istražujući slučaj (?) pronašli novinari slovenačke “Nove 24 TV”?, a ekspresno preneli online “Pogledi”, ubacujući u priču nekakav Mihailovićev tim lekara i po svoj prilici umesto majora Markovića, kapetana Vuka Kalaitovića.
Zaista nema kraja ili ga ima na nekoj livadi, koju je tokom prošle jeseni revnosno tražio autor najavljenog filma o avio desantu na Mihailovića marta 1946. u okolini Rudog…
Zamislite da se Slovenačka „Nova 24 TV“ bavi istraživanjem događaja – Zrobljavanja generala Mihailovića – i da njeni istraživači pronađu ili dobiju, nekakav dokument, čiji tekst umnogome podseća na svojevremeno izraubovanu spektakularno objavljenu vest iz lista Žurnal D` Iverdon, pod naslovom “Kako su Titovi partizani uhvatili generala Mihailovića“, koju su svojevremeno u svojim izdanjima kragujevački “Pogledi” proglasili kao ključni dokaz da Nikola Kalabić nije učestvovao u izdaji generala Mihailovića.
Čudna koincidencija, jer su online „Pogledi“ ekspresno preuzeli vest sa slovenačke “Nove 24 TV“ i najavili dokumentarni film o ovom svojevrsnom spektakularnom vazdušnodesantnom „hvatanju“ generala Mihailovića. A razlika ima:
Jedna od njih je što se više ne pominje major Miloš Marković kao autor pisma u pomenutom švajcarskom listu već je u priču ubačen Vuk Kalitović, pa je čini se i zbog toga bio potreban nekakav „novi dokument” ovog puta američke obaveštajne službe. Ništa neobično kada je u pitanju autor rubrike „Bitka za Kalabića“, koji evo već dvadesetak godina piše verzije o zarobljavanju generala Mihailovića. (počevši od verzije mesta zarobljavanja negde u predelu Čajetine)
Svojevremeno smo reagovali na objavu vesti ili navodnog pisma majora Markovića u pomenutom lokalnom švajcarskom listu i dokazali da on nije mogao biti njegov autor, odnosno da je cela priča izmišljena u cilju prikrivanja UDB- inog zaštićenog svedoka učesnika akcije zarobljavanja generala Mihailovića:
“Pismo koje je švajcarski list Žurnal D` Iverdon objavio 16. avgusta 1946. godine pod naslovom “Kako su Titovi partizani uhvatili generala Mihailovića“, koje govori o kidnapovanju generala Mihailovića, a čiji je navodni autor major Miloš Marković, ratni komandant Požeškog korpusa, puno je nelogičnosti i apsurda, tako da ozbiljan istraživač već na prvi pogled uviđa da se radi o nevještom pokušaju, najvjerovatnije Uprave za državnu bezbjednosti FNRJ, da na Zapad proturi priču, koja je imala jasan cilj i trebala da postigne očekivani efekat.” (“Major Miloš Marković nije mogao biti autor pisma”: (http://savremenaistorija.com/?p=2874)
Pošto je bilo očigledno da major Marković nije mogao biti autor pomenutog pisma ovaj put se on izbacuje iz priče (kako bez trunke samokritike piše Samardžić), a u verziju “novog-starog” dokumenta ili događaja ubacuje se kapetan Vuk Kalaitović…što znači “puj pike nevaži” igra se nastavlja, nema veze ko je svedok, a neko mora biti.
“A major Miloš Marković, oficir vojske Kraljevine Jugoslavije, u vrijeme zarobljavanja generala Mihailovića, zimu 1945/1946. godine proveo je osamljen, skrivajući se u jednoj pećini u predjelu sela Visoka iznad Arilja, upućen samo na dva jataka: Pavla Nikolića i Žarka Matovića, koji su mu bili jedina veza sa svijetom. Boraveći u skučenom prostoru pećine on nije mogao vidjeti ništa dalje od predjela planinskog sela Visoka, niti čuti nešto više od onoga što su mu mogli reći pomenuti jataci.” (http://savremenaistorija.com/?p=2874)
U ovoj (ko zna kojoj po redu) novo-staroj verziji ne pominje se ni radio veza i hvatanje signala od strane Engleza, već se u priču ubacuju lekari (znači više njih – kolegijum?) u okruženju Mihailovića od kojih jedan posle zarobljavanja otkrio njegovu lokaciju?
Ako je i od Slovenaca, odnosno “Pogleda” puno je.
Da podsetimo čitaoce prenosimo nekoliko citata iz pomenutog članka, koji su dati u smislu reagovanja na verziju: Kako je zarobljen Draža (https://www.pogledi.rs/kako-je-zarobljen-draza/)
A evo nekoliko citata iz pomenutog članka u vezi objavljene vesti iz švajcarskog lista kao “krunskog dokaza”, koja je doduše malo korigovana u “verziji” novog dokumenta slovenačke “Nove 24 TV”(odnosno online “Pogleda”)
1. „Marković kaže”[7]: „Februara meseca 1946. godine, general Mihailović se teško razboleo od tifusa. Bio je sa svojim štabom u okolini mesta Rudo. Jedne noći smo primetili savezničke – engleske avione, koji su bacali letke na kojima je pisalo da dolaze da nam pomognu u oružju i municiji…“
1.1. Pa, zar neko može povjerovati da je general Mihailović u zimu 1945/46 držao prostor – „slobodnu teritoriju“ na koju su se iz vazduha mogli baciti letci, a da ne dođu u posjed pripadnika milicije na terenu, da ne pričamo o doušnicima i dr. logistici angažovanoj na „otkrivanje i hvatanje Mihailovića?“
A sada i tim lekara?
2. „Marković kaže:“ „Mi smo im označili mesto sletanja i videli smo kako iz njih izlaze ljudi obučeni u englesku oficirsku uniformu. Proverom njihovih dokumenata utvrdili smo da se zaista radi o saveznicima. Odveli smo ih u Glavni štab – kod generala Mihailovića. Pošto su primetili da je general teško oboleo i u vrlo zabrinjavajućem zdravstvenom stanju, predložili su da ga prebace sa užom pratnjom u Italiju na lečenje. Pošto se general Mihailović saglasio sa predlogom, jer nije imao izbora obzirom na zdravstveno stanje, njega i dva oficira iz njegove pratnje smestili su u jedan avion, dok su u ostala dva aviona smestili još osam oficira iz njegove pratnje. Avioni su uzleteli i nastavili put.“
2.1. U okolini Rudog gdje su se navodno avioni spustili, ne postoji, niti je bilo takve lokacije, koja bi mogla prihvatiti avione, koji se po ovoj priči „parkiraju“ čekaju identifikacionu provjeru za ljude u engleskim uniformama zatim ishod razgovora sa Mihailovićem, a po prijemu putnika bez problema uzlijeću, sa uzletišta koje obezbjeđuju Mihailovićeve snage. Sve i da je tako, nemoguće je, da bi avio akcija takvih razmjera bila neprimjećena od strane mještana, a posebno njen padobranski desant, koji je uslijedio.
3. „Marković kaže“: Odmah zatim, stigle su još dve eskadrile Titovih partizana, koji su počeli da bacaju male bombe sa bojnim otrovom, a padobranima su se spustili partizani, sa gas maskama na licu. Jedinice generala Mihailovića koje nisu bile u zoni dejstva bojnog otrova otpočele su sa partizanima borbu. Sa obe strane pale su mnoge žrtve, ali kako je partizanima ubrzo stiglo pojačanje motorizovanih jedinica iz Priboja, Mihailovićeve snage su morale da se povuku. Bilo je očigledno da su i prva tri aviona pripadala Titovim partizanima i da je general kidnapovan. Avioni koji su ga odneli spustili su se u Sarajevo, a zatim krenuli za Beograd.”
3.1. Nevjerovatno! Ali ovo je i danas teško izvodljiva akcija, čak i za američki “delta odred”. Treba opet napomenuti da ovo niko u cijelom ruđanskom kraju ne pamti, a bar bi neko ovakav “džumbus” vidio pamtio i pričao o njemu, pričao o padobrancima, bojnim otrovima, motorizovanim kolonama iz Priboja i tolikom broju mrtvih. A tek podatak da general Mihailović u to vrijeme raspolaže sa jedinicama…
Sada je ova verzija malo korigovana, jer je u ovoj priči uočeno dosta nelogičnosti, pa je tako ubačen lekar, koji otkriva mesto skrivanja generala Mihailovića, koga sada nadleću avioni sa savezničkim oznakama zbog kontakta…
A general Mihailović, marta 1946. bez radio stanice sa dvojicom ličnih pratioca i nekolicinom lokalnih pripadnika Višegradske brigade JVuO na čelu sa Budimirom Gajićem i komandantom brigade majorom Dragišom Vasiljevićem provodi dane u proširenom trapu dvorišta kuće u selu Repuševići, koju koristi izbeglica iz Kočarima (Rogatica) Mile Knežević. I to je priča, ne komunistička već između ostalog i onih četnika i jataka koji su po cenu svog i života svojih najbližih brinuli o generalu do njegovog poslednjeg dana slobode…
Poenta objavljene vesti koju su ekspresno preneli “Pogledi” je najava dokumentarnog filma o ovom događaju. Ono što je poznato je da je gospodin Samardžić, prošle jeseni uporno tražio bilo kakvu poljanu u okolini Rudog, koja bi u najavljenom filmu bila prikazana kao mesto desanta.
Još uvek mašta radi svašta!
www.savremenaistorija.com
*****
If you would like to get in touch with me, Aleksandra, please feel free to contact me at ravnagora@hotmail.com
*****
*****
If you would like to get in touch with me, Aleksandra, please feel free to contact me at ravnagora@hotmail.com
*****
